تُو فـَقط باش ...

دلم آنقدر پر است از همه كس از همه جا
پر درد است پر از حرف پر از همهمه ها

تو نباشي ترك بيشتري در تنم است
تو نباشي گسل ريش تري در تنم است

دلم آنقدر گرفته است شبم مه دارد
گرگ انگار هواي زدن ده دارد

دلم آنقدر پريشان،غم عالم به دلم
رانده از خويش شدم وسوسه هر دم به دلم

دلم از درد، دري رو به جهنم زده و
تو نباشي چه بسا شعله به عالم زده و

تو نباشي وسط هفته كجا گم بشوم؟
به امید چه کسی مثنوی قم بشوم؟

تو نباشي چه كسي گوش كند زمزمه را؟
تو نباشي چه كسي كوچ دهد واهمه را؟

تو نباشي خطر نيش و كنايه چه زياد
تو نباشي چقدر طعنه بگويند به باد

تو نباشي سر هر كوچه بسوزند مرا
نمک طعنه و زخمی كه هنوزند مرا . . .